माय (कविता)
माय माय कशी माय कशी जसा खळाळता झरा वासराला चाटताना जशा सुटलेल्या धारा माय कशी माय कशी जसे भरले आभाळ तिच्या पापण्यांची कूस त्यात खेळतो ग बाळ माय कशी माय कशी जसे दरवळे फूल तिची साद ऐकताच रडे आवरेल मूल माय कशी माय कशी जसा तेवे नंदादीप वीज वादळात म्हणे, लेका माणूसकी जप! माय कशी माय कशी सात रांजण भरले दुःख कोंडले तळाशी सुख साऱ्याला वाटले माय कशी माय कशी जसे चंदन झिजावे तिच्या पदराखालती अवघे विश्व बाळ व्हावे - श्यामसुंदर मिरजकर