आभाळधून (कविता)

आभाळधून 

शुभ्र जराशा कोमल प्रहरी 
उंच उडाले आभाळपक्षी 
दर्शनमात्रे घन ओथंबून 
काळजात अन् सुरेल नक्षी. 

पहाटवारा फुलाफुलांतून 
पेरीत गेला जाग जराशी 
कुठे न विझली, शाबूत आहे 
त्वचेखालती आग अधाशी. 

अनघड वाटा साद अनामिक 
जीव धपापे स्पंदित गंधित 
स्पर्शांमधल्या जादूने अन् 
शब्द थरारे, मन रोमांचित! 

                     - श्यामसुंदर मिरजकर

टिप्पण्या

  1. फारच छान.. आवडली कविता.

    एक सुचवते- आभाळपक्षी आणि शाबूत मधे एक मात्रा जास्त होते. त्यामुळे लय बिघडते. तिथे बदल करावा.

    उत्तर द्याहटवा
  2. निसर्गाशी भावनांची एकरूपता व वातावरण निर्मिती,शब्दांची मोहकता...,. केवळ अप्रतिम

    उत्तर द्याहटवा
  3. अतिशय मोजक्या शब्दात बरंच काही अभिव्यक्त करण्याची अचाट प्रतिभा आपल्यात आहे सर...

    उत्तर द्याहटवा
  4. सुंदर, अप्रतिम रचना... क्षणभर कुसुमाग्रजांची कविता वाचतोय असा भास झाला...

    उत्तर द्याहटवा
  5. कल्पनेचा सुंदर पिसारा फुलवून केलेली रचना मनावर मोरपीस फिरल्याचा आनंद देते.

    उत्तर द्याहटवा

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

श्रवण कौशल्य आणि व्यक्तिमत्त्व विकास (लेख)

ब्लॉग लेखन : संकल्पना व स्वरूप

कथाकथी (Story Telling)