दैनंदिनी

त्याने वर्षारंभी ठेवली तिच्या हातावर 

नवीकोरी दैनंदिनी 

आणि म्हणाला, 

"लिहीत जा स्वतःच्या अक्षरांनी 

प्रत्येक दिवसाची कहाणी!"

वर्ष उलटल्यावर 

उत्सुकता म्हणून 

त्याने चाळली तिची रोजनिशी 

अनेक पानांवर दिसला 

दूध किराण्याचा हिशेब

कुणाकुणाचे वाढदिवस  

लाईट बिल दूध बिल रिचार्ज 

कामवालीचा हिशेब 

घरादाराचे आजारपण 

आणि प्रिस्क्रिप्शनच्या नोंदी 

प्रारंभीच्या पानांवर

पसरला होता उत्साह

नंतर असंख्य पाने कोरीच 

मध्येच काही थेंब पडून ओघळत गेलेली अक्षरे 

दोन चित्रे फुरसतीच्या वेळात काढलेली

काटेरी निवडुंगाला फुललेले अस्सल फूल एकात, 

क्षितिजाचा काळानिळा पडदा भेदून 

वर सरसरणारी आभा दुसऱ्यात... 

इतर काहीच लिहिले नव्हते त्यात 

विचारलं तर म्हणाली, 

"वेळच नसतो रे...! 

आता नव्याने सुरू करते लिहायला  

नक्की..."

                   - श्यामसुंदर मिरजकर